میان بقچه زمین؛ همیشه یک صدای خوب

یک طلوع تازه است، که دست های لخت هر درخت و چشم های هر پرنده مهاجری در انتظار اوست؛

و دیدنش، اگرچه بارها و بارها، درست مثل خنده ای دوباره، تازه است؛

و راه او، در امتداد راه سبز جویبار، درون قلب دانه ای به زیر خاک

کنار من، کنار تو 

و نام او، بهار